Դիլիջանի մշակույթի կենտրոնի հիմնանորոգումը 3 տարի ընթանում էր, հիմա դադարեցված է ։ Այն իրականացնում էր «Արդիանշին» ՍՊԸ-ն։

1920 թվականին՝ Ստալինին ուղղված մի նամակում, Օրջոնիկիձեն գրել էր, որ հայերը չունեն ստրատեգիական մտածողություն։ Նամակում քննարկվում էին սովետա-թուրքական բանակցությունների պայմանները՝ մոսկովյան պայմանագրին ընդառաջ։

Քրիստոնեությունն առաջինը պետական կրոն ճանաչած երկրի ԱԺ-ում քննարկում են, թե որքան հարկ կարող են ստանալ մոլախաղերի կազմակերպիչներից։

Վերջին մի քանի օրերին Նիկոլ Փաշինյանը վերսկսել է հանրային տիրաժավորում տալ «խաղաղության պայմանագրի» մասին դիսկուրսին, իսկ նախօրեին էլ Ալեն Սիմոնյանը սփոյլ արեց, թե՝ «առաջիկա օրերին լավ լուրի սպասեք», և ոչինչ չորոշակիացրեց։ Սա խոսում է այն մասին, որ վերջին 6-7 տարիների ընթացքում Ալիևի կողմից իրականացվող «սալյամիի տակտիկան» իր հանգուցալուծմանն է մոտենում, որտեղ մենք բնավ շահեկան վիճակում չենք։

Մտքերը մաքրելն ամենադժվարն ա։ Էնքան դժվար ա, որ շատերը չեն էլ մտածում դրա մասին։ Պարզապես հույս ունեն, որ ոչ ոք երբեք չի իմանա։

Իմ նախընտրած հայկական ֆիլմը «Երկունքն» է։ Ալեքսանդր Մյասնիկյանը թողնելով բարձրագույն պաշտոնները բոլշևիկյան Ռուսաստանում, եկավ համաճարակների ու սովի մեջ կենաց-մահու կռիվ մղող Երկիր Նաիրի։

«Այս առակն էլ ասաց ոմանց, որոնք իրենք իրենցով պարծենում էին, թե արդար են, և արհամարհում էին ուրիշ շատերին։ «Երկու մարդ տաճար ելան աղոթքի կանգնելու. մեկը՝ փարիսեցի, մյուսը՝ մաքսավոր։ Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի և ինքն իրեն այս աղոթքն էր ասում. “Աստվա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպես հափշտակողները, անիրավներն ու շնացողները, և կամ ինչպես այս մաքսավորը։ Այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում և տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից”։ Իսկ մաքսավորը կանգնած էր մեկուսի և չէր իսկ կամենում իր աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը և ասում. “Աստվա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ մեղավորիս”։ Ասում եմ ձեզ, սա՛ իջավ իր տունը արդարացած և ոչ թե մյուսը. որովհետև, ով բարձրացնում է իր անձը, կխոնարհվի, և ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրացվի»։ (Ղուկաս 18:9-14)

Երբ 1997 թվականի սեպտեմբերի 1-ին առաջին անգամ վախվորած ու մոլորված՝ հայտնվեցի ԵՊՀ իրավաբանական ֆակուլտետի կիսամութ միջանցքներում, առաջին մարդը, որ հանդիպեց, դեկան Գագիկ Ղազինյանն էր։ Նա իրեն բնորոշ կարճ ու հատու ձևով բարկացավ ուշանալու համար ու ցույց տվեց լսարանը։ «Իրավաբանը պարտավոր է լինել կարգապահ», - սա՛ էր նրա առաջին հորդորը։

Եթե մեկն իր կամ իր քաղաքական թիմի կողմից իշխանության կորուստը կամ իշխանությունից հեռանալը համարում է ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆ արդյունք, ապա ակամա ընդունում է, որ իր կամ իր քաղաքական թիմի վարած ներքին և արտաքին քաղաքականությունը կամ այդ քաղաքականությունը վարելու գործիքակազմը մերժելի են եղել հասարակության լայն շրջանակների համար...

Երեսուն տարուց ավելի ձգվող քաղաքագիտական դիսկուրս կա. բանավեճի և գաղափարականացված տարբեր դիրքորոշումների կենտրոնում փլուզված երկբևեռ աշխարհակարգից հետո ձևավորված նոր միջազգային հարաբերությունների համակարգի բնութագրումն է...